มีงานที่น่าอิจฉาในการหาวิธีการสำรวจอวกาศสู่อนาคตของนิยายวิทยาศาสตร์

เขาและเพื่อนร่วมงานให้ทุนสนับสนุนโครงการที่มีความเสี่ยงสูงและให้ผลตอบแทนสูง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ NASA Innovative Advanced Conceptsหรือ NIAC ซึ่งเมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้ประกาศให้ทุนแก่ 14 ทีมที่สำรวจแนวคิดที่น่าอัศจรรย์ หลายคนจะไม่เลื่อนออก แต่บางส่วน—บางทีท่อส่งออกซิเจนบนดวงจันทร์หรือกระจกกล้องโทรทรรศน์อวกาศที่สร้างขึ้นจริงในอวกาศ—อาจกลายเป็นตัวเปลี่ยนเกมได้

• บทความอื่น ๆ : southgatebaptist.com

“เรากำลังดูทุกอย่างตั้งแต่แนวคิดแบบใช้หลังผ้าเช็ดปากไปจนถึงสิ่งที่มีแนวคิดแต่ยังไม่ได้รับการพัฒนา” LaPointe กล่าว “สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องมองไปอีก 20 ถึง 30 ปีข้างหน้าเพื่อดูว่าเราจะสามารถปรับปรุงหรือเปิดใช้ภารกิจ NASA ประเภทใหม่ ๆ ได้อย่างไร” ตัวอย่างเช่น แม้ว่าความพยายามเพียงเล็กน้อยในการเพิ่มประสิทธิภาพของเครื่องยนต์จรวดเคมีจะเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับโครงการนี้ ข้อเสนอสำหรับ ระบบ ใหม่ ทั้งหมด ที่สามารถแทนที่จรวดเคมีได้นั้นเหมาะสม

NASA มอบทุนเหล่านี้เป็นประจำทุกปี ส่วนใหญ่มอบให้กับนักวิจัยเชิงวิชาการในสหรัฐอเมริกา รางวัลชุดใหม่นี้มีไว้สำหรับโครงการระยะที่ 1 ซึ่งแต่ละโครงการจะได้รับ $175,000 เพื่อดำเนินการศึกษาระยะเวลา 9 เดือน ซึ่งนักวิจัยจะใช้ในการวางแผนในรายละเอียดเพิ่มเติม ทำการทดสอบ และออกแบบต้นแบบ มีเพียงไม่กี่คนที่มีแนวโน้มจะได้เข้าสู่ระยะที่ 2 และได้รับเงิน 600,000 ดอลลาร์สำหรับการศึกษาสองปี หลังจากนั้น NASA จะมอบรางวัล 2 ล้านดอลลาร์ให้กับโครงการพิเศษเพียงโครงการเดียวเพื่อเป็นทุนสนับสนุนการศึกษาระยะที่ 3 ระยะเวลาสองปี

ในที่สุดคู่แข่งบางรายอาจพบบ้านที่ NASA หรือกับพันธมิตรทางการค้า อื่น ๆ อาจมีผลทางอ้อมต่อการสำรวจอวกาศโดยปูทางไปสู่การแยกเทคโนโลยี ตัวอย่างเช่น เสาอากาศอวกาศแบบเป่าลม ของ Freefall Aerospace เริ่มต้นจากโครงการ NIAC ข้อเสนอของ NIAC สำหรับยานโรเตอร์บนดาวเคราะห์สีแดงเป็นแรงบันดาลใจให้เกิด Ingenuity เฮลิคอปเตอร์บนดาวอังคาร

หนึ่งในผู้ชนะในปีนี้คือข้อเสนอในการออกแบบที่อยู่อาศัยที่ประกอบจากวัสดุก่อสร้างที่ปลูกบนดาวอังคาร ซึ่งเป็นสารที่เกิดจากเชื้อราและแบคทีเรีย เป็นการยากที่จะส่งสิ่งของขนาดใหญ่และหนัก เช่น โครงสร้างบ้าน ไปยังอวกาศ ค่าใช้จ่ายในการเปิดตัวนั้นห้ามปรามและคุณต้องบีบมันไว้บนยอดจรวดและลงจอดบนดาวอังคารด้วย แต่โครงการนี้พัฒนาโดยวิศวกรเครื่องกลและวัสดุ Congrui Jin และเพื่อนร่วมงานของเธอที่มหาวิทยาลัยเนแบรสกา สำรวจแนวคิดในการสร้างหน่วยการสร้างที่เติบโตได้เอง

เชื้อราหรือแบคทีเรียเหล่านี้เริ่มมีขนาดเล็ก แต่พวกมันจะค่อยๆ เติบโตเป็นเส้นใยและเอ็นเพื่อเติมเต็มพื้นที่ที่มีอยู่ “เราเรียกพวกมันว่าวัสดุที่สามารถซ่อมแซมตัวเองได้” Jin กล่าว ซึ่งกลุ่มวิจัยของเขาใช้พวกมันเพื่อสร้างแร่ธาตุชีวภาพและพอลิเมอร์ชีวภาพที่อุดรอยร้าวในคอนกรีต “เราต้องการก้าวไปอีกขั้นเพื่อพัฒนาวัสดุที่เติบโตได้เอง”